Een fijn huis, goede begeleiding en een zinvolle dagbesteding. Waar je je lekker bij voelt. Heel veel meer is er niet nodig om een beetje gelukkig te zijn. ORO werkt hiervoor graag samen met bedrijven in de omgeving van de client. Kijk maar naar Jolanda Vestjens. Jolanda woont in Paulushof in Someren. Ze werkt bij de Viersprong, in de lunchroom van de Ruchte en bij de dagbestedingslocatie Laan ten Roode. En op dinsdagochtend? Dan trekt ze haar polo van Bakkerij van de Mortel aan en gaat ze de bakkers helpen. “Dat vind ik eigenlijk wel het allerleukste”, zegt Jolanda.
Dinsdag Brooddag. Het bord voor de winkel aan de Floreffestraat wijst de inwoners van Someren op de wekelijkse aanbieding. In de winkel is het druk. De lekkernijen vliegen, soms bijna letterlijk, als warme broodjes over de toonbank. Achter de winkel zijn de bakkers en de andere medewerkers druk aan het werk. Jolanda ook. Eerst een knuffel. Dat hoort erbij. En daarna wil ze wel een rondleiding geven door de bakkerij.
Hulp van ORO-cliënten
Het verhaal van Jolanda begint zo’n drie jaar geleden. Frank Driessen, sinds 2003 de eigenaar van de bakkerij die ook een winkel in Asten heeft, wilde zijn witte taartdozen met de paasdagen wel eens wat opvrolijken. Cliënten van ORO vonden het een mooie uitdaging om die dozen mooi te versieren. “Toen dat klaar was, heb ik de hele club een keer uitgenodigd voor een rondleiding hier”, vertelt Frank. “Daar was Jolanda ook bij. Ze vond het geweldig.”
Een verrijking voor het werk in de bakkerij
“Hier wilde ik wel werken”, zegt Jolanda even later. Ze heeft net, samen met een van de bakkers, de worstjes in het deeg van de befaamde en prijswinnende worstenbroodjes gelegd. Even pauze nu. “Ik zei steeds tegen de begeleiding dat ik naar de bakker wilde. Ik bleef er iedere dag om zeuren. En toen mocht dat.” Frank: “Toen wij die vraag van ORO kregen, was ik meteen enthousiast. Jolanda kwam eerst een ochtend meelopen. Kijken hoe het ging. Ze wilde graag terugkomen. Ik heb daar natuurlijk wel met het personeel over gesproken. Hoe die reageerden? Ze vonden het prima. Er was wel iemand die zich afvroeg of hij dat wel zou kunnen. De omgang met mensen met een beperking is toch wat onbekend. Wel leuk is dat juist dat personeelslid na een paar weken al naar me toe kwam om te vertellen dat hij de komst van Jolanda echt als een verrijking van het werk zag.”
Zelfstandig aan het werk
Inmiddels is Jolanda elke dinsdagochtend paraat. Ze loopt zelf van het Paulushof naar de bakkerij. Komt ze veel bekenden tegen onderweg, dan moet er een praatje worden gemaakt en wordt het wat later, maar in principe begint ze om negen uur. Vanochtend had ze eerst met haar eigen karretje brood bezorgd in het woonzorgcentrum, daarna hielp ze met het snijden van het zoetbrood en nu is ze bezig met de worstenbroodjes. “Straks ga ik nog brood inpakken. Leuk? Ik vind alles leuk hier. Daarom loop ik ook op andere dagen regelmatig even binnen. Lekker koffiedrinken en een beetje kletsen.”
Samen groeien
Jolanda voelt zich helemaal thuis in de bakkerij. Op bedrijfsfeestjes loopt ze voorop in de polonaise en als er een microfoon in de buurt is, is een liedje van Danny de Munk nooit ver weg. “Jolanda is heel erg gegroeid”, vindt Frank die zichtbaar geniet van de aanwezigheid van zijn bijzondere personeelslid. “In het begin was het vaak: ‘dat kan ik niet’, maar als je ze een beetje uitdaagt, blijkt ze toch echt wel wat te kunnen. En lukt het niet, ook goed. Het gaat erom dat ze zich hier op haar gemak voelt.”
Volgens Frank past Jolanda ‘gewoon goed’ bij de bakkerij. “Wij zijn een sociaal bedrijf. We noemen onze mensen ook geen medewerkers, maar samenwerkers. We doen het samen en we helpen elkaar. Ook privé als dat nodig is. En Jolanda geeft ook energie. Vanochtend hadden we een storing bij een van de ovens. Daar baal ik van, maar als Jolanda dan binnenkomt en je een knuffel geeft, dan ben ik alles meteen vergeten. Die oven wordt wel weer gemaakt. Andere dingen zijn veel belangrijker.”
