Bij ORO willen we graag de talenten van mensen ontdekken en ontwikkelen. Soms is dat moeilijk, soms eigenlijk heel gemakkelijk. Kijk maar naar Megan. Al toen ze klein was, wilde ze later graag met kinderen werken. Inmiddels is ze twintig jaar. Megan woont in een appartement in het Bakelse Steengoed. Deze zomer viert ze het feit dat ze één jaar als afdelingsassistent werkt bij Kinderdagcentrum (KDC) Binderen.
Megan groeit in een razend tempo. En op alle gebieden. Zorgcoördinator Esther Custers kan erover meepraten. “Toen ik Megan leerde kennen woonde ze in een groep op Steengoed. Het was een echte puber. Toen ze een paar jaar later aangaf dat ze met meer zelfstandigheid in een studio wilde gaan wonen, had ik wel mijn twijfels, maar we probeerden het wel. Toen al verraste ze me. Nu ze in een appartement woont, met nóg meer zelfstandigheid, laat ze weer zien hoe enorm ze gegroeid is. Ze doet het gewoon hartstikke goed.”
Niet hard genoeg
Die ontwikkeling komt ook terug in haar werk. Megan werkte een tijd lang in de horeca, maar zat daar niet op haar plek. “Ik ben er niet hard genoeg voor, denk ik”, zegt ze in een van de kamertjes die KDC Binderen gebruikt bij de school voor speciaal basisonderwijs de Toermalijn in Helmond. “Ik wil gewoon als ‘normaal’ persoon behandeld worden, maar zoals het er daar aan toe ging, daar had ik echt last van. Het sloopte me. Dat werk was niet goed voor me.”
Vrijwilliger
Gedurende enige tijd zat Megan zonder werk thuis. In gesprek met Rionne van de Laar, jobcoach bij Ambitie, gaf ze aan dat ze graag met kinderen wilde werken. “Je zag haar stralen als ze het erover had”, zegt Rionne.
Om eens te kijken hoe het beviel, mocht Megan als vrijwilliger aan de slag bij het Kinderdagcentrum. Het bleek een schot in de roos. “Ik vond het superleuk. En ik had al snel het idee dat ook de collega’s blij waren met het werk dat ik deed. Hier hoor ik thuis, ja. Zo voelde het.”
Zelf het voorbeeld geven
Die indruk had Rionne ook. Samen met Esther werd gekeken of er vervolgstappen gezet konden worden. Megan wilde het liefst een betaalde baan. Esther: “ORO wil graag dat cliënten optimaal meedoen in de samenleving, dus hier lag een mooie kans om zelf het voorbeeld te geven.”
Eenvoudig bleek het echter niet. Megan, Esther en Rionne raakten verstrikt in procedures en regelingen. “En”, zo zegt Esther, “ook bij ORO bleek het moeilijk om knopen door te hakken. Het was niet: super Megan, het KDC wil jou heel graag hebben, jij kunt het, dus we gaan het regelen. Het duurde eigenlijk veel te lang.”
Ook Megan had het lastig in die periode. “Er waren wel momenten dat ik erover dacht om weer bij de Jumbo of zo te gaan werken.” Ondanks dat gaf ze niet op. Rionne: “Dat vond ik heel knap. Ze bleef heel vastbesloten en vastberaden. Dit wilde ze zó graag.”
Groen licht
Uiteindelijk kwam vorig jaar zomer het groene licht. Megan mocht voor zestien uur aan de slag als afdelingsassistent. Ze verdeelt haar uren over vier dagen en vier of vijf groepen. “Ik help met het aan- en uitkleden, bij het zwemmen, eten, buitenspelen, wandelen. Ik ondersteun de begeleiding in de groepen. Volgend jaar hoop ik wat meer in de schoolvoorbereidende groep te mogen doen. Het werken met die kinderen, het zien van de groei die zij doormaken, dat vind ik heel leuk.”
Stapje hoger
Het verhaal van Megan is een succesverhaal. Ondanks de hobbels die onderweg genomen moesten worden. De ambitieuze afdelingsassistent wil volgend jaar graag een opleiding volgen en wie weet maakt ze nog een sprong naar de functie van ondersteunend begeleider. Weer een stapje hoger! Rionne en Esther horen het verhaal van Megan met zichtbare trots aan. “We moeten natuurlijk wel waken voor overschatting. Megan kan al beter ‘nee’ zeggen, maar het is wel belangrijk dat we niet té snel gaan. Hoe wij nu naar haar kijken? Ja, wat denk je zelf. Wij zijn gewoon super trots op haar.”
